ROOTSVILLE CD REVIEW by Luc Meert

De uit Florida afkomstige Sean Chambers begon op 10 jarige leeftijd met gitaar te spelen. Zoals de meeste gitaarspelers met een voorliefde voor bluesrock, werd hij vooral beïnvloed door de sound van Jimi Hendrix, Johnny Winter en Stevie Ray Vaughan, later werd hij trouwens de frontman van de SRV tribute band.
Maar dat de jongeman een uitstekend gitarist was, was de kenners uiteraard niet ontgaan.  Door Guitarist Magazine bvb.werd hij in het lijstje van de Top 50 Beste Gitaristen geplaatst.

Op Ten Til Midnight , zijn derde release intussen al, wou Sean Chambers een sound creëren die het dichtst de sfeer van een live optreden zou benaderen....en of hij er is in geslaagd !
“In The Winter Time” en “Make It Go”, zijn vaste nummers op de set list van de band en deze (zelfgeschreven) songs geven u een uitstekend idee hoe de band live klinkt.
Chambers speelt op dit album verder nog, op gezond agressieve wijze, covers van ZZ Top (“Brown Sugar”), Luther Allison (“All the King’s Horses”) en Eddie “Guitar Slim” Jones (“You’re Gonna Miss Me”), met een smaakvolle, subtiele honky-tonk piano bijdrage van Jack Henriquez  !

De opener van dit album en tevens titelsong begint al dadelijk met stevig gitaarspel waar liefhebbers van Walter Trout meer dan goedkeurend zullen op reageren.
“Blues and Rock ‘n’ Roll” was oorspronkelijk bedoeld als een instrumentaal nummer maar gelukkig besloten Chambers en co-producer Tim Blair er vocals en even later nog harmonica aan toe te voegen.  Zijn goede vriend Gary Keith laat die harp hier op meesterlijke wijze scheuren en draagt zo bij tot een wel zéér sterke, solide rocksong.

De obligate slow-blues In the Winter Time, is er door het schitterende gitaarspel eentje om duimen en vingers van af te likken...kippenvel gegarandeerd...
De expressieve stem van Sean Chambers, die mij soms wat doet denken aan James Solberg, brengt steeds nog wat extra aan de nummers...luister zelf maar naar Brown Sugar waarin ook de stuwende bas van Tim Blair uitdrukkelijk de aandacht opeist, indrukwekkend !

Afsluiter van dienst op deze schijf is het akoestische I don’t know why met alweer een sublieme bijdrage op harmonica van Gary Keith, dat noemen wij “in schoonheid eindigen” !

Chambers’ gitaarspel is heel dit album ronduit hoogstaand te noemen, zelfs luchtgitaargewijs konden we bijwijlen zijn snelle vingerspel niet volgen....
Iedereen heeft tegenwoordig (terecht)de mond vol van ene Joe Bonamassa, wel wat ons betreft is deze  Sean Chambers de evenknie van die andere gitaarvirtuoos.
Voor liefhebbers van Bluesrock niet te missen:  Sean Chambers wordt een “hele grote” !